Nasıl olacak bilemiyorum ama bir alanda daha dünyada eşi benzeri görülmemiş tuhaf bir yeniliğe imza atmak üzereyiz.Verginin her türlüsüne bünyemiz alıştı evvelallah alışmasına da kredi kartı borcundan vergi yaratmak da şaşırtmanın ötesinde herkesi dumura uğrattı desek yeridir.Kredi kartından limit vergisi almak gibi garabet bir karara nasıl imza attı Maliye Bakanlığı,kabul edilebilir gibi değil.
Elbette ülkemiz bir ateş çemberinin tam ortasında,Norveç,Hollanda,Danimarka gibi kendi halinde rahat komşularımız yok.Yunanistan,Suriye,Irak ve İran gibi aksiyonların,iç karışıklıkların ve farklı kanallar aracılığıyla sürekli yeşillendirilen ideallerin var olduğu ülkeler bunlar.Bir de aşağıdan geçtiği yerleri yakarak, katliam yaparak Lübnan ve daha doğuya kaymaya çalışan bir İsrail…Velhasıl,savunma silahlarımızın geliştirilmesi ve envanterimizin çoğalması her bir Türk vatandaşı için çok önemli fakat bu sahaya ayrılacak maddi katkının tuhaf bir yöntemle vatandaşın sırtına bindirilmesi çok da akla makul gelmedi.
9.5 milyon nüfuslu bir devletin 86 milyon nüfuslu Türkiye’ye saldırması yönünde kamuoyunda oluşturulan algı senaryolarını kısa süre zarfında vergi yağmuruna dönüştü.Savunma Sanayi ve Türk Ordusunun muvaffakiyeti bizim kırmızı çizgimiz,canımız feda…Ya sonrakiler? Otomobil ve emlak alım satımı başta olmak üzere bir torba vergi dayatıldı.Önceki yapılan yanlışların,bol kepçeden gidenlerin bedelini yine vatandaş ödeyecek! Kamunun üst perdelerinde hiçbir zaman ciddi bir tasarruf göremezken,emekli ve memurun bir çay kaşığı zammıyla uğraşmak,okullardaki temizlik işçilerini masraf diye azaltıp okulları hijyenden uzak leş yuvası haline getirmek gibi küçük şeylerle uğraşarak karınca boyu yol gidilemez.
Ezilen de ,büzülen de ,çizilen de hep aynı.Makam koltuklarındakiler için değişen bir şey yok,tasarruf ve vergiler pek o taraflara uğramaz.Zaten 100 bin liranın üstünde kredi kartı harcayana da 750 TL dokunmaz,olan yine garibana olur.

Yıllar önceydi televizyon yoktu. Sevgi ve hoşgörü yüklü bir millettik ar denilen şeyziyadesiyle vardı. Utanma duygusu önemliydi. Utanmaz kelimesi ağır bir hakaret idi sevgi dediğin şey şehvetle karıştırılmazdı. sevilen canan sokakta öpülmezdi orasına, burasına dokunulmazdı.
Bir kıza öyle yaklaşılırdı ki seni seviyorum derken ayaklar yerden kesilirdi. Sevdiğin kızın sokağından sık, sık geçilmezdi sevginin dile düşmesi ayıptı. Sevdiğin dile düşürülmez en yüksekte tutulurdu. Çünkü bilinirdi ki gelecekte çocukların annesi olacaktı. Birde avrupaya yaklaşalım hikayesi tutturuldu önce kıyafet ona göre dizany edildi sonra sofra adabı gelin avrupa ile ufak bir kıyas yapalım sofrasında ilk iş besmele çekmek sonra ortadaki tepsiden kalabalığın tamamı kaşık vururdu. Kimsenin ağzı pis değildi. Herkes avrupada farklı tabakla yer ağızlarının pisi bir birine geçmesi diye biz büyük karşısında bacak, bacak üstüne atmayan gerekirse öğretmeni tarafından hafifçe kulağı çekilen talebelerdik. Cuma namazına gitmeyen genci ilk önce annesi uyarırdı ve toplumda büyük küçük ilişkisi bir oto kontrol mekanizması vardı. Bu oto kontrol polisi’de saygın hale getirirdi. büyük bir adam koskoca kavgayı durdururdu. Babanın arkadaşının yanında yaptığın saygısızlık topluma olan saygısızlıktı halbuki bir avrupalı bunlardan uzaktı biz lütfen biz olalım avrupalı küçük abtestini yaparken bir yandan da harburgerini yiyebilir halbuki biz yemekten önce ellerini yıkamadan sofraya oturmayan bir medeniyetin çocuklarıyız. Toplumda büyük küçük oto kontrolünü doğru yapalım kendimize geleceğin insanlarını hazırlamak için müslüman Türk bundan taviz vermeyecektir. haftaya tekrar görüşmek dileğiyle Allah’a ısmarladık.