Manevi değerlerin en üst perdeden yaşandığı bir aydayız.Elimizden geldiğince,layıkıyla insani görevlerimizi aksatmadan yerine getirmeye çalışıyoruz. Teknolojinin acımasızca ilerlemesine karşın zar zor ayakta duran değerlerimiz ise el ile gösterilebilecek kadar az sayıda insanlar sayesinde ayakta duruyor.Yalnızca dini değerlerimizi değil kültürel ve sanatsal zenginliklerimizi de nesilden nesle aktarmada biçare kalıyoruz
”Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.” demişti Ulu Önder Atatürk.Ne güzel özetlemiş.Kuşaktan kuşağa,nesilden nesle aktarılması gereken kültürel ve sanatsal zenginliğimiz,dijital teknoloji çağının köleleştirdiği ve esir aldığı cihazlara ve aletlere teslim olmuş durumda.İnsanlarımız,çocuklarımız,gelecek neslimiz,sanatsal zenginliğimizi tanıyamadan Tik-Tok ve benzeri platformlarda kendilerine idol dedikleri kahramanlarıyla yaşıyorlar.Sanat icra etmekten uzak,bütünüyle takipçi hesabına odaklı yapay ve niteliksiz popülarite heveslisi profillerin saçma sapan videolarını,şebekliklerini izleyen o kadar geniş bir kitle var ki…Ama arada bir de birilerinin aklına güzel şeyler de gelmiyor değil.Van’da müzik öğretmenliği yapan Arzu Zorer Üzer’in çocukluk yıllarında bir çocuk korosunda seslendirdiği ve TRT arşivinden alıntı ”Heybeler Bellerde” adlı türküsü elden ele dilden dile öyle güzel bir yayıldı ki zaman tünelinden geriye doğru o ana gidesi geldi 7’den 70’e herkesin.Videodaki çocukların yeteneklerini bir kenara bırakın sanata duydukları saygıyı tasvir etmek sözcüklere sığmaz.Türküyü dinledikten sonra geriye, içimizde o kaybettiğimiz,unutulmaya yüz tutmuş değerlerimizin verdiği buruk bir acı kalıyor.
Ne yazıktır ki ne giden geri geliyor ne de yeri doluyor.Barış Manço’nun şarkılarıyla geçirilmiş bir çocukluğun,Sezen Aksu’nun,Edip Akbayram’ın,Cem Karaca’nın sarkılarıyla yaşanmış dolu dolu bir gençliğin güzelliğini,saflığını ve anlamını nasıl tarif edebilirsiniz ki! İçim ürperiyor; bu değerli sanatçılarının bayrağını kimse yerden alıp taşımayacak ve acıyorum yeni jenerasyona,internette bir yerlerde tesadüfen karşılaşana kadar yoksun kalacaklar bu zenginlikten diye…