Aşağı yukarı tam 10 sene geçmiş büyük üstat Yaşar Kemal aramızdan ayrılalı.Kışı bahara bağlayan bir gecede çekti gitti aramızdan ardından o meşhur sözünü baki bırakarak: ‘ O iyi insanlar o güzel atlara binip gittiler.’
Öyle bir gidiş ki öksüz kaldı Savrun Çayı,İnce Memed’in gezdiği yaylalar,Toros Dağları,bir uçtan bir uca koşan atlılar,Çukurova’nın bereketli toprakları…Ama biter mi Çukurova? Ne demişti; Koskoca bir memleket parçası,bitmez Çukurova! Bu toprakların insanıyla bütünleşmiş hikayesini,Savrun Çayı’nın dolu dizgin akarkenki coşkusunu,ufukta beliren yağmur direklerinin toprakla buluştuğundaki çıkardığı o mis kokuyu onun kaleminden kağıda dökülen mürekkep ile içimizde hissettik,yaşadık.Yerel kültürümüzü öylesine güzel betimledi ki şimdiden bir Tolstoy,Balzac,Stendhal ya da Dostoyevski statüsünde yerini aldı benim gözümde.
Yazarlığının en özgün yanı,Çukurova’nın her taşını,her toprağını,dilini,geleneğini,yerel ağzını,çiçeğini,bitkisini ve en önemlisi de insanını bu kadar ayrıntılı bu kadar yakından tanıması ve bilmesiydi.Bu,çok az yazarda oluşabilecek bir donanım.O,Çukurova’nın yüz yıllık yalnızlığını yazmıştır.Steinbeck için California bozkırları,Marquez için Latin Amerika neyse Yaşar Kemal için de Çukurova o idi.
Eserleri elbette yıllarca okunacak,hatta tekrar tekrar ,bıkmadan,sıkılmadan yeniden…Ama onun bıraktığı bu fevkalade kültürel birikimi yeni nesle aktarmak,hatırlatmak da bizim işimiz.
İşte tam bu noktada, ‘Amcam Yaşar Kemal ‘ adlı kitaba değinmeden geçemeyeceğim Amcası Yaşar Kemal ile nerdeyse bir çeyrek ömrü birlikte geçiren yeğeni Sadık GÖKÇELİ’nin anlatımı ve M.Kemal Evren ÇİĞİL,Selçuk SAVRAN ve Yurder YANIK ve Feyza ÇİĞİL’in yazarlığı ve editörlüğü ile yeniden canlandırılan o Çukurova anılarını bu kitapta okurken o günlere,o yıllara yeniden döneceksiniz. Zülfü LİVANELİ gibi önemli bir değerin de bu kitabın ilk okuru ve önsöz yorumcusu olduğunu da hatırlatmadan edemeyeceğim.Mutlaka kitaplığınızda olması gereken bir kitap.
Türk Edebiyatına bir Yaşar Kemal daha gelmez,Bölge insanı olarak bize bıraktığı eşsiz kültür mirasına mutlaka sahip çıkmalı,bu birikimi bizden sonraki kuşaklara da layıkıyla aktarmalıyız.