Sırrı Süreyya Önder’in vefatının bu ülke için ne kadar büyük bir kayıp olduğunu anlatmaya kalksak , kelimeler kifayetsiz kalır.
Pek çoğumuzca bilinen siyasi kariyerinin,oyunculuğunun ve yazarlığının yanı sıra onu gözümüzde çok daha değerli kılan; yatıştırıcı,güldüren,kolaylaştırıcı ve gönül yapıcı konuşma edasıydı şüphesiz.Babacanlığı,tebessümü ve alçak gönüllü konuşma tarzıyla gönlünü alamayacağı hiç kimse yoktu,olmadı da.Böyle akıllara,düşüncelere damga vurmuş,kalıcı izler bırakmış önemli şahsiyetlerin yerini doldurmak çok zor.Zaten istesek de dolduramıyoruz,bunun en büyük kanıtı zaman…
Çileli,meşakkatli ve haksızlıklarla dolu ve sonu hapislere kadar varan bu hayat tiyatrosunda hak ettiği değeri ve yeri biraz geç de olsa aldı.O’nun bu apansız gidişi mecliste büyük bir eksiklik,burukluk yaratacak ve de en kasvetlisi ; çok derin bir mahrumiyet.
Böylesine kadim bir insanı ebedi yolculuğuna uğurlarken,saygıdan nerede nasıl duracağımızı bilemezken, CHP Genel Başkanı Özgür Özel’e çok çirkin bir saldırı gerçekleştirildi.Yine her zamanki gibi dosyası kabarık,kendi evlatlarına kurşun yağdırmış,ölmeyi on bin kez hak etmiş bir mahluk.Herkesin kafasında dolaşan yine o deli sorular; nasıl oluyor da bu azılı suçlular bu kadar kolay aramıza salıveriliyor?
Merhum Turgut Özal’a sıkılan kurşunlar,Süleyman Demirel’e atılan yumruklar ne ise bu yumruk da demokrasiyi baltalamak isteyen aynı kirli ellerden.Bu olaydan siyasi faydalar çıkarmak yerine,birleştirici ve bütünleştirici,ortak bir dili provoke etmeye çalışacak olanların karşısına topyekün çıkmak daha değerli.