Yine çok güzel bir alıntıyı kaleme aldım bu hafta. Böylesi bir aşkı yaşayan kaldı mı acaba?

Londra’da her gün metroya giden bir kadın var. Orada sadece oturup, 1950 yılında eşi tarafından kaydedilmiş bir anonsu dinlemek için bekliyor.

Margaret McCollum, eşi Oswald Laurence’ı kaybettikten sonra, onun sesini duymaya devam edebilmek için Embankment istasyonuna gidip peronda oturuyor. Çünkü Oswald, Londra metrosundaki en ünlü uyarılardan biri olan “Mind the gap” (Tren ile peron arasındaki boşluğa dikkat edin) anonsunu kaydeden kişiydi.

Oswald 2003 yılında vefat etti ve Margaret’in kalbinde büyük bir boşluk bıraktı. O da eşinin sesini duyabildiği bu anonsu, ona yakın hissedebilmek için bir ritüele dönüştürdü.

Ancak bir gün, yarım yüzyıldan fazla bir süredir kullanılan bu ses, daha soğuk ve dijital bir kayıtla değiştirildi. Büyük bir hayal kırıklığı yaşayan Margaret, Londra metro işletmesine başvurarak eşinin kaydını evde dinleyebilmek için istedi.

Onun bu dokunaklı hikâyesini öğrenen ulaşım şirketi, daha da anlamlı bir şey yaptı: Oswald’ın sesini yalnızca bir durakta – Margaret’in evine en yakın olan Embankment İstasyonu’nda – yeniden devreye soktu. Böylece bugün hâlâ oradan geçen yolcular, Oswald Laurence’ın sesini duyabiliyor ve belki de sonsuz aşkın gerçekten var olduğuna inanabiliyor.
Alıntıdır.