Türkiye’nin dört bir yanında üniversitelerde vasfı, nitelikli öğretmen yetiştirmek olan Eğitim fakülteleri, MEB’in bu yıl hizmete açtığı Öğretmen Akademisi sistemi yavaş yavaş ağırlığını kaybediyor.
Oysa, sınıflardan,laboratuarlardan kısacası sahadan uzaklaşmış ve dinamizmini yitirmiş çoğunluktaki bir öğretmen topluluğunu uzaktan seminerlerle veya iki üç günlük eğitimler ile tekrar hayata taşımak o kadar kolay mı? Öyle düşünüyorum ki son zamanlarda sıkıntı duyduğumuz en mühim hususların başında geliyor nitelikli öğretmen yetiştiremeyişimiz. Okullardaki öğretmen verimliliğini en üst seviyeye çıkarmak için , milyonlarca liralar harcayıp akademi kurmak, çevrimiçi ya da merkezi sunumlar yapmak bir çözüm mü? Üniversitelerdeki eğitim fakülteleri,ciddi manada geri plana mı itildi yoksa işlevini mi kaybetti? Çünkü öğretmenliğe aday olan bir bireye, yapay destekli saha eğitimi mutlaka öğretmenlik kariyerinin öncesinde verilmeli.
Bu süreci boş ve donanımsız geçirerek öğretmenlik kariyerine ilk adımı atan bireylere belirli bir dönemden sonra yükleme yaparak mucizeler yaratmasını beklemek,gökyüzüne pembe hayaller çizmekten öteye gitmiyor.
Eğitimdeki en büyük adaptasyon sorunumuz kuşkusuz çağın hızına ayak uyduramayışımız.
Yani mesele,lisans eğitiminde aday öğretmenlere gerekli donanımı sağlamamış,uygulamalı dersleri yapay zeka ve dijital destek ile modernize edememiş bir sistemin yetiştirdiği ve gelişimini tam olarak tamamlayamamış eğitimciler.
Ağaç yaşken eğilir; Eğitim fakültelerinde ihmal ettiğimiz,bir türlü uygulamaya koyamadığımız modernize edilmiş öğretmen yetiştirme programlarının noksanlığı, ne yazık ki seminerler ve çevrimiçi kurslar ile sonradan telafi edilemiyor.
Eğer MEB, Eğitim fakültelerinin öğretmenlere verdiği nitelikleri beğenmeyip yetiştirme ve geliştirme anlamında kendi akademisini kuruyorsa o halde Eğitim fakültelerindeki öğretmen yetiştirme programlarının,belki de kadronun sil baştan düzenlenmesi ve modernize edilmesi gerekmez mi? Aksi takdirde hali hazırda var olan Eğitim fakülteleri ne işe yarıyor?