Bugün 24 Kasım Öğretmenler Günü…Her insanın geçmişinde, çocukluğunda ya da gençliğinde kalbinin bir köşesinde iz bırakmış bir öğretmen vardır illaki. İşte bugün O’nu hatırlama, bıraktığı güzel izlerden ötürü müteşekkir olma günü. En başta Ulu liderimiz, Başöğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk, ebediyete intikal etmiş tüm eğitim emektarları, ve hala gece gündüz demeden, hiçbir karşılık beklemeden var gücüyle topluma insan kazandırmaya çalışan yeni neferlerimiz…Hepinizin Öğretmenler Günü kutlu olsun. Bugün nerde ne işiniz varsa azıcık beklesin, hayatın anlamsız koşturmacasına birazcık mola verin ve kısa süreli de olsa bir kenara çekilmiş, hatırlanmayı bekleyen öğretmenlerinizi ziyaret edin, hiç olmadı telefonla da arayarak şükranlarınızı sunuverin.
Biliyorum ki toplum olarak çabuk unutmaya karşı bir meylimiz var fakat unutulacaklar listesine giremeyecek bir kişiliktir öğretmen.
Neden mi? Çünkü öğretmenlik, sabah gidip akşam döndüğün, hafta sonu ve yazları tatil yaptığın bir meslek değildir, bilakis, öğretmen, kimi zaman okulda annedir, babadır, abla, ağabey olmaktır, kısaca insan olmaktır. Çocuk ile çocuk olup oynayabilmek, on yedi-on sekiz yaşındaki gencin sorunlarını dinleyip onunla ağlayabilmektir öğretmenlik, biraz gülmek, güldürebilmek, tüm üzüntü veren şeylere inat, dağı, taşı, otu, böceği umarsızca sevmek, kısacası hayatı sevmektir öğretmen olmak.
Öğrencinin başarısına öğrenci ve ailesinden daha çok sevinmektir, kimi zaman da derdine tasasına onlardan daha fazla üzülmek…Varlığı ya da yokluğu sınırı olmadan paylaşabilmek, öğrencisine kapısını ardına kadar açabilmektir.
Bugün’ Öğretmen kimdir ,nedir ? ‘ diye sorduklarında saatlerce hatta günlerce düşünürüm nefes almadan ama durmadan; ne yazık ki dil dönmez bir türlü anlatmaya. Nasıl anlatayım ki ,hayatın her evresinde ,her yolun dönemecinde, her cümlenin virgülünde, vatanın her köşesinde ilmek ilmek kısacası hayatın ta kendisi olmuşken nasıl bir güne sığdırabilirim anmayı, hatırlamayı…